Παρνασός

Είναι παλιά η φωτογραφία
μα είμαστε όλοι μας εδώ
παλιά ανάμνηση σκαλίζω
κάπου κοντά στον Παρνασό

Ηλία γράφτο σ' ένα χαρτάκι
Γιωργάκι παίξε με τις χορδές
να το θυμόμαστε το τραγυδάκι
να το χαράξουμε μες 'τις καρδιές

Η Κατερίνα ρίχνει πασιέντζα
και η Ιουλία στον καναπέ
το τζάκι καίει και 'χουμε ζέστη
ώρα να πιούμε κανά καφέ

είναι παλιά η φωτογραφία
και είμαστε όλοι μας εδώ
και τραγουδάμε ένα στοιχάκι
που γράψαμε στον Παρνασό

γη 12/2003

Αλέκος

Αν γυρίσω το χρόνο πιο πίσω
τα δρομάκια του Βώκου αν λύσω
στη σιωπή του γαλάζιου βυθού
ξέρω σίγουρα ζεις κάπου αλλού

Το ατσάλι γεμίζει το σώμα
το μολύβι γεμίζει το δώμα
η γαλήνη θα σβήσει σε λίγο
να με σκέφτεστε φίλοι, θα φύγω

Αχνά παλιόφιλε θυμάμαι το μορφή σου
ενα χαμόγελο πάνω στη μηχανή σου
αυτό μονάχα μου έρχεται στο νου
Αλέκο έφυγες και ζεις κάπου αλλού

Ολα εδώ προχωρούν όπως τ' άφησες
στης μικρής σου πορείας γραμμές
το πρωί της Τετάρτης που χάθηκες
σε καινούργιες ψηλές γειτονιές

Μα δε που είσαι που κρύβεσαι
και δεν ήρθα ποτέ να σε δώ
αν γελάς, αν γελάς ή αν θλίβεσαι
μια Κατερίνα ίσως ψάχνω κ' εγώ

γη 2002

Εγώ και ο άλλος

Μέσα μου ζει το πονηρό
τις νύχτες με τρομάζει
κι όταν στα μάτια το κοιτώ
η όψη του με σκιάζει

Κρατώ εγώ με υπομονή
με σπρώχνει αυτός να πέσω
με το λαιμό και το σχοινί
τον κόμπο πως να δέσω

Εγώ και ο άλλος μου εαυτός
τα θέλουμε δικά μας
άλλα εγώ άλλα αυτός
χώρια τα ριζικά μας

Εγώ πάντα με το μυαλό
κι αυτός με την καρδιά μου
εγώ σωστό κι αυτός ζαβό
χάνουμε την χαρά μου

Τη μια τον ρίχνω τον χτυπώ
την άλλη με νικάει
Σ' ένα καυγά τα βράδια ζω
που την ψυχή θα φάει

γη 20/08/2012

Τέσσερις Κάλτσες

Τέσσερις κάλτσες, δυο φανελάκια και μια κιλότα
τη σκούπα φέρε, κλείσε την πόρτα
τα μανταλάκια και την απλώστρα βγάλε τα έξω
τόσες δουλειές δεν ξέρω θεέ μου αν τις αντέξω

Ν' απλώσω θέλω, και από τον 5ο θα με κοιτάει
λέει, τη μόστρα πως η μπουγάδα μου θα την χαλάει
δεν έχω σπάγκο δεν έχω σύρμα και λίγο χώρο
πίσω μπαλκόνι με 2 απλώστρες θα ήταν δώρο

Και ο αφέντης του σπιτιού μου , ο κανακάρης
στον καναπέ αραδιασμένος να με κοιτάει
που να τα απλώσω να τα κρεμάσω ούτε που νοιάζεται
πόδια ανοιχτά με ένα σορτσάκι θέλει να λιάζεται

γη 20/08/2012