Αλέκος

Αν γυρίσω το χρόνο πιο πίσω
τα δρομάκια του Βώκου αν λύσω
στη σιωπή του γαλάζιου βυθού
ξέρω σίγουρα ζεις κάπου αλλού

Το ατσάλι γεμίζει το σώμα
το μολύβι γεμίζει το δώμα
η γαλήνη θα σβήσει σε λίγο
να με σκέφτεστε φίλοι, θα φύγω

Αχνά παλιόφιλε θυμάμαι το μορφή σου
ενα χαμόγελο πάνω στη μηχανή σου
αυτό μονάχα μου έρχεται στο νου
Αλέκο έφυγες και ζεις κάπου αλλού

Ολα εδώ προχωρούν όπως τ' άφησες
στης μικρής σου πορείας γραμμές
το πρωί της Τετάρτης που χάθηκες
σε καινούργιες ψηλές γειτονιές

Μα δε που είσαι που κρύβεσαι
και δεν ήρθα ποτέ να σε δώ
αν γελάς, αν γελάς ή αν θλίβεσαι
μια Κατερίνα ίσως ψάχνω κ' εγώ

γη 2002